İşte O An Şiiri - Ertugrul Gokceli

Bir sigara daha yaktım.
Aynada gözlerime baktım.
Bir damla yaş bıraktım.
İşte o an,
Yanlız olduğumu anladım.

Dışarı çıktım,hava soğuktu.
Kış,kıyamet ortalığı savurdu.
Eldivenim yoktu ellerim dondu.
İşte o an,
Sensiz olduğumu anladım.

Sonra bir kafeye girdim.
İki kişilik kahve istedim.
Ben kahvemi içtim,ama sen...
İşte o an,
Kendimi kandırdığımı anladım.

Herkes bana bakıyordu.
Kimi sırıtıyor kimi gülyordu.
Onlar bu halimden zevk alıyordu.
İşte o an,
Komik olduğumu anladım.

Bir parka gidip boynumu büktüm.
Banka değil yere büzüldüm.
Sanırım biraz üşüttüm.
İşte o an,
Ölmek istediğimi anladım.

Mucize bu ya sen geldin.
Bana sigara ve eldiven verdin.
Sonra gözlerime baktın.
İşte o an,
Aynamın sen olduğunu anladım

Akşam oldu eve gittim.
Biraz yemek yiyip kendime geldim.
Yeni bir sigara yakıp aynanın karşısına geçtim.
İşte o an,
Yanlız olmadığımı anladım.

Uykum geldi yatağımı hazırladım.
Yatmadan önce çayımı yudumladım.
Birden gözlerini hatırladım.
İşte o an,
Seni özlediğimi anladım.

Sabah erkenden parka geldim.
Dün bıraktığım yerdeydin.
Elini tutup sana sarıldım.
İşte o an,
Seni sevdiğimi anladım.

Etrafıma baktım insanlar geliyordu.
Hepside kahkahalarla gülüyordu.
Birisi biyerleri arıyordu.
İşte o an,
Ne olduğunu anlamadım.

Bir ambulans geldi yanıma.
Adamlar girdi koluma.
Bir gömlek giydirdiler bana.
İşte o an,
Deli olduğumu anladım.

Sana baktım ağlıyordun.
Son yaprağını yere bırakıyordun.
Rüzgarla dallarını savuruyordun.
İşte o an,
Senin bir ağaç olduğunu anladım.