İşte, o an... Şiiri - Zeliha Bekoğlu

Hızlı hızlı düşen yağmur damlacıklarına bakarken, perdeleniyor gözlerim
Karanlık bir günün ortasına çok uzaklardan bir güneş doğuyor
Önümde bir kapı ve upuzun yollar
Uçsuz bucaksız mavilikler ve sonsuz hayallerin içinde sen
Gülen gözlerinde bir hüzün
Kimsenin fark edemediği bir soru işareti
Mutlulukla mutsuzluk arasında ki boşlukta dolaşan bir insan
Kaybettiği hayallerinin ardından koşarken kaybolan bir hayal
Yok oluşun anlatılamaz acısı içinde kıvranan bir ben
Kendini kaybeden ve bulamayan sen
Kayıp bir şehirde kaybolan iki kayıp insan
Birleşen eller ve yeniden doğan bir ben, bir de sen
Acelesi olan yağmur damlacıkları
Ve gölgelenen bir güneş
Uğultulu sesler çıkaran rüzgar
Fışkıran bir volkan
Birbirine karışan yerle gök
Bir kıyamet sarhoşluğu içinde kararan renkler
Ve aniden doğan yeni gün
Daha parlak bir güneş
Yeşil ve mavinin büyüleyici güzelliği içinde beliren bir gökkuşağı
Ufukta açılan kapıdan sonsuzluğa uzanan bir yaşam
İşte, o an ….