Íşte O (1) Şiiri - Mevlüt Bicik

Bindokuzyüz altmış dört’lü yıllarda
Mevlid’lerin,duâların okunduğu ayda
Havası bol,toprağı da kıt olan köyde
Ağlıyarak dünyâ’ya gözlerini açtı.

Beş yaşına geldiğinde okula başladı
Başarısız olanın kulağını çekti,haşladı
Okul dışında ise arkadaşları onu taşladı
Keserin sapını görünce okulundan kaçtı.

Onbirine gelince pekiyiyle okulunu bitirdi
Koyunlara çobanken,her akşam kuş getirdi
Dağlarda açlığını,soğan-ekmekle giderdi
Okuyup medenî olmak için gurbete yelken açtı.

Bekirler’de okudu islâmî ilimleri üç sene
Arkadaşlarıyla her şeyi paylaştı,demeden ene
Okuduğu yeri sevdi, öyle yapıştıki sanki kene
Köyünde okumak istiyenlere bir yol açtı.

Balıkesirde tahsîline iki sene daha devâm etti
79’da Bergama/Ahmetbeylere vâiz olarak gitti
Ramazân ayında Vaaz vererek hizmetler etti
Okuduğu ilimleri sohbetleriyle insanlara saçtı.

Okuduğu ilimlerden Balıkesir’de imtihân oldu
80 senesi temmuzunda kendini istanbulda buldu
Ístanbul yıllarında hele, cebi parasız bir kuldu
Ízin günlerinde simit bile alamıyor karnı açdı.

Mevlüt Bicik
06.03.2006 saat 20.55
Esslingen