İşte İnsanlık Şiiri - Erdem Gümüş 2

Ayırt edemedim dostla düşmanı
Kime inanayım, şaşıyor insan
Ahde vefasızın yok ki pişmanı
Menfaat peşinden koşuyor insan

Her an bir gaflete düşebiliyor
Şeytanla yanyana koşabiliyor
Güvenli bildiğin, şaşabiliyor
Aklıyla çelişik yaşıyor insan

"Bir söyle bin dinle", sözün öz olur,
"Sık gitme dostuna ele söz olur"
"Kör ölünce adı, badem göz olur"
Kabuklu yarayı, kaşıyor insan.

Rızkı veren Allah, bol gani gani,
Neyleyim malını bu dünya fani,
Meyl etmem tacına, giyenler hani
Takınca haddini, aşıyor insan

İnsanlar insanı, kendiyle tartar
Bir lokma bir hırka, yeter de artar,
Kurtarabilirsen, kendini kurtar
Namert ateşinde, üşüyor insan

Hangi gün geçmez ki, ak mı kara mı?
Doğru yap hesabı, net mi dara mı?
Düşünce dizdeki sence yara mı?
Kendine mayını döşüyor insan

İnsanı yakmanın sebebi niçin?
İnsalık yanıyor, bak için için,
Yaktığın canlıysa, affı yok suçun.
İnsanlık bendinden, taşıyor insan.

Ozan Figaniyem, tende beşerim
Yanılır yazılır, ben de şaşarım
Verilir son nefes, kabre düşerim,
Dostuna mezarı, deşiyor insan