İşte Hüzün Şiiri - Emine Öztürk

Açılmamış düğümlerde,söylenmemiş sözlerde,
Yeni acılmış bir gülün yaprağında,
İşte hüzün...
Hüzün heryerde.
Hüzün gölgeleyecek ruhumuzu.
Her baharda açar bilirim,
Suların yürüme mevsimi dayanınca kapıya,
Bir sancı başlar...
Mevsimler titrer.
Her mevsim baska baskadır.
Herkesin bir mevsimi vardır.
Ben günlerimi bir cam kavanozun içine koymuşum..
Her günüm bir mevsim,her gülüşüm bir sonbahar...
Her hüznüm bir kış'tır..
Kendimden hüzne sürgünlüğüm,
İçimden içime kırgınlığım...
Hüzün bir sağanak gibi bardaktan boşalan..
Bir bulutun gözlerinden dökülen yaş...
Hüzün yağmurlaruyla ıslanan,
Yüreğimin tek tesellisi ey yaR!
Ey! belirsizlik iklimi...
Bilirim ki seninde adın Hüzünle kundaklı...
Hüzün bir çiğ damlası,gecenin bağrına düşen.
Hayasız rüyaların kaçırdığı Ey! sevgili neşem.
Hüzün kokan sözcüklerin ucunda ki yaR!
Nerede mahzun,yitik bir şarkı var,
Sen içindesin...
Duru,güzel şarkılar susmuş.
Hüzün nakışları işleyen bu yürek yorgun...
Ayak izlerini sürdüğüm tüm kapılar bilinmezlere açılmış.
Başladıgım türküyü yarıda kestim,
Bitmedi...
İçimde ki çocuğun gözyaşlarını silemedim.
Adı konmamış sızılar bıraktım gizli mahzenlerde..
Kanayan bir yüreğim vardı,görülmeyen,duyulmayan...
Ağlayan,hıçkıran yanımı bırakmak karanlıklara,
Gitmek yeni baştan doğmak...
Damla damla biriken hüzün alıp götürdü uykularımı.
Her adımda çığlık...
Her yeni gün riya ile başlıyor.
Yalancı saatlerin utancına hükmeden yelkovan kaygısız...
En karanlık yüreğe salar zehrini,
En hırçın yanım kafa tutar hiçliğin işleyişine..
Hüzün gelir oturur üşüyen yanımın bahçesine..
Her dal,her yaprak üşür,titrer.
Bu sızı başka sızıdır,
bu acı başka acıdır,
Bu hüzün baska hüzzündür..
Tüm notalar hüzün kuşanır.
Sessizliğin ardına takılır tüm ezgiler.
Baharı bekleyen bahçeler hüzün kuşanır.
Pembeler isyan eder yüreğimin karasına..
sözsüz bir musikiye durur yüreğim...
İşte hüzün! !
Hüzün her yerde,Hüzün hep sende...
Hoş geldin Hüzün....