Iste Hayatim.. Şiiri - Bahri Özaslan

Yil 1963,
Mayis, in 27 si..
Bir baska deyisle
Nazim, in olumunden 6 gun once.

Yasamaya basladigim tarih bu galiba,
Dostlarim.
Zaman zaman yalinayak
Bazan suslu puslu
Bazan ac kalarak,

Ve,
Adini bile bilmedigim yemekler yiyerek
Gecen bir alti yil
969 lara dek.

Bilim denipte,
Bilmezlere teslim edilen,
Ugrasinin icinde buldum kendimi
969 sonbaharinda
Actim..
Susuzdum..
Belki hastaydim..
Belki rahattim....

Ama
Daima en onde yer aldim
Ta ki...
980 lere dek

Yasadim…
Hayatin tum tadina vararak,

Belki gitmedim discolara
Dinlemedim
Rafaella, sini
Amanada lear ini
Julio, sunu.

Orak tuttu ellerim onikimde
Dokuzumdan beri cift surer,
Doven doverim

969 larda ayrildim koyumden
Arada bir gittigim oldu,
Ama gozumde tuter
Koyumun
Tarlasi,
Fistigi,
Sogutu
Ve…
Pinari..

SS20 lerinde adini duydum
Colombialarinda
Ve..
Daha bilmem nelerininde
Aama ucagi bile,
Resimlerde,
Filmlerde tanidim..

Savastim ugruna barisin
Bu bir tek yureklik ozlem,
Ve…
Bir tek yuregin istemi degil
Bu alti milyarlik yurek
Ve alti milyarlik ozlem

Ve 980 lerde,
Gelecegin aydini dediler bana
Milyonlara
Milyonlarca diplomali issize,
Dedikleri gibi..

Ama soz vermediler,
Susturdular
Ya da….
Istediler oyle olsun diye
Ve …
Bicmeye kalktilar bizi
1980 eylulunde bir gece..

Lakin sokmedi
Bugun 20 Yasindayim dostlarim
Bahari derler insan omrunun
Ve..
Daha ne kadar surer bu
Kimbilir …