İşte Hayat! Şiiri - Hakan Balta

İşte hayat;
Issız bir şehir,
İçinde yemyeşil bir park,
Tam ortasında salkım söğüt,
Altında tahta bank,
Sözleri ve gözleri ısıtan ılık bir rüzgar.
Aslında bir onbeş yıl.

İşte hayat;
Sürekli bir ileri bir geri giden trenler,
Aynı salkım söğüt altındaki hayatlar gibi.
Sanma ki dindi içimde hırçın yağmurlar;
Aslında bir onbeş yıl daha gerekli.

İşte hayat;
Zamana,kadere neyse işte her şeye,
Bazen kifayetsiz şiirler.
Kolay mı sandın küllensin içimde ki kor?
Mümkün mü gözlerinin içinde kaybolmadan!
Belki bir onbeş yıl daha gerekli.

İşte hayat;
Geçiyor zaman, hadi durdur yolu varsa
Hasret yaksa da içimi;
Hatta hiç bir şey de sızlatmadı yokluğun kadar yüreğimi
Belki hiç yaş görmedin sen gözlerimde
Sen bunları hiç bilmesende
Boş ver geçsin bir onbeş yıl daha.

İşte hayat;
Bilirmisin sen hayal edip öpmeyi;
Peki ya rüyalarda sarılıp buluşmayı.
Ve hatta başka bedenlerde seni aramayı!
Öyle çok beklemişim ki;
Tam bir on beş yıl!

İşte hayat;
Düşündüm de en sonunda yetmiyor sevmek!
Ve de ki çizmişsin kendine farklı yollar.
Kalk be ayağa yüz sürme yere kara gözlüm
Değil onbeş yıl,yüzyılda geçse
Varsın olsun bir daha hiç değmesin ellerim ellerine
Bakmasın gözlerim gözlerine
Ne haddime beddua;
Bil ki unutma ki sana tek duam mutluluğun.
O sıcak tebessümün hiç solmasın
Salkım söğüt sevdaların olsun
Dolansın dört bir yanına,çocukların olsun
Aslında bir onbeş yıl!

İşte hayat;
Bazen sadece bir nefes
Bazen bir dilek
Bazen de sadece bir duasın
Tam bir ömür boyunca!