İşte hayat Şiiri - Veysel Karani Tabak

Tüm Türkiye ve dünya ağlarken
Bende ağlamışım ilk defa o gün
Ulu önderimiz gözlerini kapamış
Ben ilk ınga ile merhaba demişim
Bin dokuz yüz otuz sekiz
Bin dokuz yüz yetmiş dokuz
Sivas Şarkışla’da kar gibi bir kız
Dünyaya ağlayarak gelmişim
Beyazlığım ve hayatım ebediyen
Sürsün diye adım Bengi konulmuş
Üç yaşında kör bir kurşun
Babasız bıraktı dört kardeşi
Acılı annenin başına genç yaşında
İşte hayat yine devam ediyor
On dokuz yaşında folklor oynarken
Evcilik oyununa kalktım evlendim
Artık çocuklu bir anneyim mutluyum
Ben beyazım temizim akım pakım
Umutluyum mavi rengi seviyorum
En mutlu olduğum bir anda
Elim bir kaza ağabeyimi de aldı
Aramızdan ebediyen
Şimdi yirmi dokuz yaşında
Çocuklarım kucağımda
Eşimin ocağında
Aklım başında umudum yanımda
İki bin sekiz yılında ağustos ayında
Tatildeyim Karadeniz kıyısında
Özlemlerdeyim hasretliklerdeyim
Tatil bitse evime dönsem
Evimin özlemindeyim
Sevmedim bu yaz tatili
Tatil umudumun katili
Seviyorum yaşamayı
Güneşi denizi doğayı
Masmavi gökyüzünde
Bembeyaz bulutum
İşte gökyüzü
İşte umudum
İşte hayat

3Ağustos 2008