İşte Hayat Şiiri - İsmail Sıkıcıkoğlu

Ne şu ay gecenindir,
Ne güneş gökyüzünün.
Parçası her bir varlık,
Hayat denen hüzünün.

Hedefi vuramazsın,
Farkına varamazsın,
Sırrına eremezsin
Ne yokuş ne düzünün.

Derinlere dalarsın,
Dertler ile dolarsın,
Bir gül gibi solarsın,
Dinmez yaşı gözünün.

Ümitle beslenirsin,
Dostlara yaslanırsın,
Durdukça paslanırsın,
Rengi kaçar yüzünün.

Gün gelir vaden biter.
Sesin soluğun yiter.
Azrail kabre iter.
Hükmü olmaz sözünün.

Hemen selan verilir.
Mertek kefen derilir.
Tez defterin dürülür.
Altı söner kazanın.

Cesedin imam yıkar.
Temizler, pamuk tıkar.
Feryadı göğe çıkar.
Eş oğul ve kızının.

Yakının gözün süzer
Kabrini dostun kazar.
Üstüne ismin yazar.
Kopar teli sazının.

Düş değil, uyanasın.
Kimse yok dayanasın.
Bittiğine yanasın,
Ömür denen yazının…