İşte Gittim... Şiiri - Rana Ozyurt

işte gittim...

koynumda deniz kabuklarından bir kasaba bıraktım
yığıldı denizin dibine bir tomar yaprak
resminle bakıyor uğultuları

işte gittim...

salıncak gıcırtılarını çocukluğuma bıraktım
hala çocukluğum gibi güzelsin
çocukluğum hala senin gibi...

işte gittim...

sizin sevdalarınızı ten kokularına bıraktım
beyaz benzimi yaktım kül olana dek
kımıltısız adım dikeni batıyor ayaklarıma

işte gittim...

sarılmadan.. senliliği var olana bıraktım
şimdi yağmura uzanmış bir şehirde
kirpiklerimle boyuyorum kaldırımları

işte gittim...

son çareleri yanı başına bırkatım
hafiftir çaresizlik.. bir 'neden' e sığdırırım.
ölüşüm gülümseyen yatağında hala

işte gittim...

sen yok sun ya... ben yoksun şimdi...
tüm yokları olmazlara bıraktım...
tek aşkı son nefese erteleyip

işte gittim...

bir kendimi bir de beni sana bıraktım..
aynamda sadece 'hiçkimse'liğim
yüreğim Allah a emanet

işte gittim..

saçımı rüzgara, kokumu denize bıraktım
yolu da alıp yanıma gittim
kimse basmasın ayak izime

işte gittim...

bizi ne bana, ne sana, ne de 'bi kimse'ye bıraktım...
şimdi herkes...
ben gitmişim gibi bakıyor yüzüme...

20.10.09 Rana Özyurt