İşte gidiyorsun
Sende
Hasan Hocamdan sonra,
Ellerinle açtığın bütün kapıları kapayarak
Hayat verdiğin odalardan gölgeni de alarak
Ve sürgüne verip bütün düşlerimi
Dağ gibi bir adamı yıkarak
Gitmek istemesende
Gidiyorsun işte.
Anlıyorum bu suskunluk
Bir devrin sevdası
Bir fikrin vücud bülmuş
Ama hiç söylenmemiş
İmam Hatip aşkının açılmamış son mektubudur
Geride bıraktığın
Saksıda bir ÇINAR
Masada küskün bir anahtar
Okul duvarlarında parmak izlerin
Merdivenlerde bir ölüm sessizliği
Kül rengi yağmurlar sokaklarda
Üzerinde en çok sevdiğin ceketin
Öğrencilerin,
Öğretmen ve velilerin de var ama
Köşede bekleyen servis şoförleri
En acısı
Gidiyorsun işte
Celal Kurt
Kayıt Tarihi : 30.7.2023 00:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sekiz yıl önce 2015 yılının soğuk bir Mart gününde yollarımız kesismişti Terme İmam hatip ortaokulunda. Ben kendisinden müdür olmasını istemiştim ısrarla. Olamayacağını belirtmişti her zamanki vakur duruşuyla. Okulun zor günleriydi. Sırtlanmıştı bütün işleri tek başına. Biliyordu “Ve ahsinû. İnnallahe yuhibbü’l-muhsinîn. =Yaptığınızı güzel yapın; Allah güzel yapanları sever” Bakara Sûresinin 195. âyetinde Yüce Rabbimiz buyurduğunu ve “Her türlü hareketinizde işi tam ve noksansız yapın, işin hakkını verin ve dürüst olun. Çünkü Allah dürüstleri sever.” emrini verdiğini. O da bu emre uymuştu. Gerçekten işini güzel yaptığına şahitiz. Bütün fırtınalı günlerimizde dindik durdu yıkılmadı. Yıkılmamıza da müsede etmedi. Haktan adaletten hiç ayrılmadı. Ayrılanlara da doğru yolu göstermekten kaçınmadı. Okulu ilk açan ve son kapatan hep o oldu. Nöbeti daimiydi etrafına hiç bakmadan işini de işi olmayanı da yaptı. Kimsenin hakkını yemedi kimseinde hakkının yenmesine razı olmadı. Güzellikler içinde çok güzel davrandı bütün çevresindekilere. Dünyâ ile âhiret hayâtı birbirinden farklıdır. Dünyâ ve içindekiler geçici, âhiret ise devamlıdır. Bizde biliyoruz ki dünyâ, hasret ve firâk yani ayrılık yeri, âhiret ise, kavuşma ve sonsuz beraber olma yeridir. Bu dünyâda insân, sâhip olduğu bedeni dahil her şeyi terk etmek, bunlardan ayrılmak mecburiyetindedir. Bunun gereği olsa gerek Rıza Hocamın okulumuzdan ayrılık zamanı geldi çattı
dilinize sağlık
TÜM YORUMLAR (1)