İşte Fakirliğim Şiiri - Naki Aydoğan

Bir fakirliğimle idare edebiliyorum
Belki, bu yüzden seviyorum
Zenginliğimle, paramla hiç geçinemiyorum
Bitiyor sorumluluğum hemen
Yetmiyor kimseye çoğu zaman kendime bile
Ama fakirliğim sonsuz açlığım gibi
Hep beni idare ediyor
Ah bide yeme içmeden kesilse, üremese
Bünyem, boynu yetim çocukların yokluğunu
Dağ taş kaya dolsam zamana
Olacağım oldum çünkü oluşumum bu
Bu toprakta ne var, itiyor bir boşluk
Bir fidan büyüyor dallanıyor budaklanıyor
Meyvesini yiyen toprak, misal
Yeryüzünde dolaşıyor nice hayvan, paylaşıyor
Doyarken doğayı, toprağı yine toprak
Toprağın iştahını kesmek hiç iyi değil hiç
Betonlaşarak yeryüzünde inşaat furyası
Bir gün bizi de kabul etmeyecek, kalmayacak toprak
Fakirliğim uzayda başıboş gezecek
Radyo dalgası renk tonunda bir virüs düşecek mi?
Bir gezegen bulacak mı yine
Hortlayan ölülerimizden gayrı yegâne tek, aşı
Düşüncemiz bu öyle yokluğumuz var ki bir
İdare oluyoruz tüm âlem,
Başla kıç bir başlangıcımızla sonumuz bir, baş
Farklı kafalarda olsa da, beyin beyimdir.
Fakirliğimi yitirmeyeceğim kadar zenginliğim olsun
Geçimim kadar,
Beynim kadar aklım dolsun
Düşündüğüm kadar bedenim kalsın
Işınlanmayı düşünüyorum
Bir var bir yok olmayı düşünüyorum
Bir varım bir yok um işte fakirliğim