İşte Dünya - İşte İnsan (Yaşam Destanı) - 4

İŞ T E D Ü N Y A - İ Ş T E İ N S A N - 4
(YAŞAM DESTANI)

4
....

İçki, seks, kumarı rehber bilerek hep yaşadılar.
Helal dururken, haramdan kazanmaya baktılar.
Ahreti unutup, her şey bu dünyadan ibaret sandılar.
İncil, Tevrat, Zebur, Kuran’ı bile dinlemediler.

Çöplükte ekmek arayanları görünce hor gördüler.
“Ekmek bulamazsa pasta yesin.” diyeni çok övdüler.
İnsan yerine hayvan sevmeyi hep maharet bildiler.
Bir sokak çocuğuna köpek değeri bile vermediler.

Günü gelip de düşünce, kuş tüyü olan o yatağa.
Çıkamazsın, girmişsin artık bir kere o batağa.
İsyan eder vücudun, azmış gibi kalkar gibi atağa.
Son bir çaba gösterip, dönmez misin be adam felâha.

Çan çekmeye gelince Azrail sekaratta yanı başına.
İyiyse amelin, ayın beşi gibi güzel kızlar gelir karşına.
Kötüyse amelin cehennem zebanileri üşüşür başına.
Kuduzlar gibi salyalanır ağzın, kimse uğramaz yanına.

Kısmetinse yedi metre kefen, sarılır güzelce bedenin.
Koyarlar teneşir tahtasına, ilk defa gideceğin o cami’nin.
Belki ilk defa namazın kılınır, eğer olmuşsa kısmetin.
Varsa birkaç dostun, akraban, omuzda tabutun taşır o an.

Koydular mı mezara, ömür denen her şey bitecek o an.
Film şeridi gibi geçecek yaptığın her şey, an be an.
Artık dönüş yoktur, yılan, çıyan, akreple yaşarsın inan.
Kalkmak istersin, kafan değer dostum mihenk taşına aniden.

BİTMİŞTİR HERŞEY, NE BEDEN KALMIŞTIR, NE DE CAN.
SONU GELMİŞTİR ARTIK YAŞAM DENEN O EN BÜYÜK HEYECAN.

Ağostus – 2007 – Adıyaman –Kerim BAYDAK