&&
sevmelere küstüm
ve sevdalara kırgınım,
işte bu yüzden hüzün şairi oldum.
gündüzlerim zindan, gecelerim şiir dolu,
bu yüzden bitmeyen gecelere hüznümü astım,
işte bu yüzden hüzün şaiiri oldum...
ben ayrılığın sancısını
acıların şairi olduğumda anladım,
oysa ben; sevdalara şiir olmak isterdim,
isterdim ki mecnun leyladan
kerem aslıdan hiç ayrılmasın,
isterdim ki sevmeler sahte olmasın...
rengarenk bir hayatın
en karanlık yerindeyim şimdi,
yazdıklarım kadardı içimdeki acı
ve gizleyemediğim kadardı gözyaşlarım,
bu yüzden gecelerin şairi oldum
işte bu yüzden bana hüzün şaiiri diyorlar
ömrüm bir gün batımı kadar sessiz
ve alaca karanlığın merkezine takılı kalmışım,
hayatım öyle kırgınlıklarla dolu ki,
işte bu yüzden gönlüm sevdalara durgun,
belki de bu yüzden hüzün şairi oldum
ve ardımda yaralı şiirler bıraktım...
oysa mutlu olmak kolay değildi,
delik deşik olmuş bir yürek
ne kadar sevebilirdi ki,
ve ne kadar dikiş atarsam atayım
bir yeden sökülüyordu yeni baştan,
bu yüzden küstüm her şeye
işte bu yüzden şiirler asıyorum geceye...
&&
(Polat Tek)
8 Haziran 2017
Kayıt Tarihi : 8.6.2017 12:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!