iŞTE BU KADIN Şiiri - Halis Aydın

Gün düşmüştü yüzüne
Titriyordu soğuktan
Sıcak sözcükleri söylemeye direnen dudakları
Gülü koysan üşümezdi yüzünde
Bu sabah daha bir beyazdı
Bu sabah daha bir kadınsı

En can alıcı kırmızıları bile
Kendi güzelliğinden utandıracak kadar kırmızıydı giydiği
Elinde tuttuğu cam sürahide parıldıyordu, kahverengi gözleri

İnce bakışıydı, yüreğimin orta yerinden geçen
Bir ırmak gibi berrak, yağmur gibi sağanaktı
Umutla söylenen bir şarkı gibiydi yüzü
En soğuk bir zamanda
Cemre düşmüş tomurcuk yanaklarına

ve insan o en hümanistinden
Tasavvufiydi duruşuyla
mistik, ilahi bir güzelik taşıyor ellerinde
Bir dokunsa elleriyle yüreğime
çarpılacağım gözlerine vurulmuşluğumun günahıyla

Sanki omzunda mavi beyaz karışımı rengiyle
hırsla çırpınan bir güvercin taşıyor
Mistik elleriyle yemliyor güvercinini
Öyle güzel öyle şirinki elleri

İşte bu kadın
Benim diyebileceğim, kadınım diyebileceğin
Uğruna en acısından hasreti çekilesi
Yüzüne bakıp duygu yüklü şiirler okunası
Kahverengi gözleri deniz olup içinde kaybolası

Güzel bir kadın
Hem yüreği, hem kendi güzel
Yüreği sanki bir fırtına
Ben sonbaharda rüzgara direnen yaşlı bir ağaç
Esiyor cüretiyle
Savruluyorum bir sağa bir sola
İşte bu kadın
Döker sararmış yapraklarımı bir bir

ılık ses tonu
buğulu camlara yazılan büyülü sevgi sözcükleri misali

İşte bu kadın
alıp götürür beni yüreğindeki fırtınayla
Alıp götürür Sevda adasının orta yerine
Sandalsız ve denizsiz

bu kadın
işte bu kadın
İnce ince yaralar beni yüreğim hissetmeden
Bu kadın
İşte bu kadın