*****İşte Bu Hasan'ın Istırabıdır

Masmavi gökyüzüne bağlayıp umutları

Koşarak geldim yanına aşarak bulutları.
Nasıl kurtuluşa gitmek isterse mahkumlar
ve nasıl yavrusuna kavuşmayı dilerse analar-babalar;
işte öyle geldim.
Kopuyordu ruhumun merkezinde ismi sen olan fırtınalar,
bense her fırtınaya bir ninni söyledim adı sen olan ve avuttum kendimi.
Her adımda yoruldu kalbim
her adımda tükendi takatim,nefesim.
İstedim görmeni kalbimi ellerinde.
Avuçların terlesin istedim sıcaklığıyla yüreğimin.
Bütün gemiler sana kalksın istedim limanlardan;
bütün imbatlar sana taşısın istedim umutları;
bütün umutlar seni yaşatsın istedim ruhumda;
ruhum bir bütün gibi yaşasın istedim seni.

Ellerimle uzattım titreyen yüreğimi

Sonra geldim.
Ürkek adımlarla ve titreyen ellerimle,
senin için sol yanımda büyüttüğüm bir tebessüm sunmak istedim.
Gecelerce toprağına yanaklarımdan yağan yağmurların düştüğü bir tebessüm.
Günlerce gözlerine baka baka büyüyen,
her şarkının sonunda bana seni söyleyen,
baktığım her çehrede gördüğüm,
gördüğüm her kişiye sorduğum,
aldığım her cevapta bulduğum
adı senle başlayan ve benle biten o tebessümü…
Sunmak istedim sana.

Rüzgarınla kahrettin sevdalı bulutları
Ve üstüme giydiğim acının gömleği mi

“Karşılığı yok” dedin bende tebesümlerin.
Ve yıktın birer birer kalbimde tutkuları.
Neden öyle kayıtsız kaldın ki.
Neden bana renklerden sarıyı bıraktın ki.
Tutuşturdun içimde büyüttüğüm hisleri
Neden sustu ansızın mutluluğun sesleri.
Hep kabuslar çökmeye başladı düşlerime
karamsarlık an be an çöktü gülüşlerime.
Anladım karanlığa gömülüp kalacağım
anladım ki ben artık hıçkırık olacağım.
Ağlasam olmayacak gülsem yapamayacağım
ne kadar istesem de senden kopamayacağım.

Ellerine uzattım bir daha yüreğimi

Bir dilek tutuyorum içinde sevgin olsun.
Karanlıklar kaybolsun.
Ne kadar yaktığını sansan da umutları,
sana uzattım yine kalbimden duyguları.
Son nefesim olsa da bunu söyleyeceğim.
Sensizlik ölümümdür inan gülmeyeceğim.