İşte Bu Benim Hikayem Şiiri - Zeynep Eroğlu

Yine ruhum sıkılıyor aldım kalemi elime
Bu dünyaya niye geldim niye
Yaşadığım her günü tercih ettim ölüme
Çocukluğumda çektiğim acılarım hep içimde

Silemedim kafamdan senelerce
Daha iki yaşındaydım babamı kaybettiğimde
Yokluk sefalet derken hasret kaldık ekmeğe
Zavallı anam çalıştı hep el alemin işinde
Bir lokma ekmek gelecek diye beklerdik ağabeyimle
Üçümüz şükrederdik hiçdeğilse evimiz var diye
Sonra zalim halam göz koydu evimize
Halam hep dövdü bizi, evden çıkın diye
Tutunacak dal da yoktu
Ne amca ne teyze
Sülale çoktu ama kimse sahip çıkmadı bize
Çok sevdiğim evimizden taşındık günün birinde
Anam ev temizliğinde abim sattığı simitle
İlk okula başladım el alemin eskisiyle
Benim masum duruşum dikkat çekti öğretmenimde
Öğretmenim, müdürüm ortak oldu derdime
Okul masraflarım giderildi onların sayesinde
Elbise aldılar,bayramda giyerim diye
Beni sanki boğmuştu büyük bir sevince

İlk okulu bitirdim hep onların sayesinde
Anam kahrolurdu bu düştüğümüz sefilliğe
Hep dayak yer olmuştum annemden sebepsiz yere
Haddi hesabı olmayan dayak ve işkence
Yinede saygım vardı dövse de öldürse de
Canım abim gitti, çok uzak bir şehre
Orda akraba yanında oldu bir amele
Komşunun ısrarıyla düştüm üvey baba eline
İnsan sanmıştık meğer düşmüştük bir zalime
Acılarımız yetmezmiş gibi onu da gördüm kaderimde
Neyse ucuz kurtuldum şansım varmış yine
Liseyi bitirdim ağabeyimin sayesinde
Sonra göç ettik abimin olduğu şehre
Dertler zincirim başladı küçük yaşta evlenince
Zeynep Eroğlu 15 09 2009