İŞTE BÖYLEyim Şiiri - Hüseyin Eroğlu

Sensizliğin yaralarıyla sızlayan gecelerimi
Ruhuma şifa bahşeden hayalinle avutuyorum
Üşümesinler diye üzerine anılarımı örtüyorum
İnleyen nameler gibi ismini haykırıyorum
Sensiz geçen bir günün ardından

Bakışlarındaki hazzı duyumsamak adına
Şarkılar söylüyorum ayrılıklara dair
Bahar sabahlarında geldiğini düşlüyorum
Kalbimle yazıyorum hani şairin dediği gibi
Yüreğimden kalemime kan çekerek

Eğer beklemekse kaderim ışığım olacaksan
Kupkuru bir yaprak gibi peşinden sürüklenerek
Çizmeye muktedir olamadığım dünyamda
Gecenin ilerleyen bir vaktinde kapını çalıp
Önünde diz çöküp, ikindi sofrasında serilmek isterim

Kalbim sana aşık ve sana koşmanın hazzı içinde
Yalnızlığımı munis bir çekiciliğe çeviriyor
Paramparça olmuş bir kalpla beraber
Güneş kadar yakıcı ve can çekişen bir feryatla
Sekeratsız bir derinlikle sana kavuşmak istiyorum

Sevimsiz bir hüzünle kaybolan sülietinin izindeyim
Seni bekliyorum burada, bu şehirde, bu yerde
Bir bankın üstünde saatlerce ufka bakarak
Adımlarıma tövbe zinciri vurduğum bu yerde
Rüzgar gene kıvrım kıvrım saçlarına dökülüyor

Böylece zamanı duyumsuyorum sensizlikten öteye
Nimet diyarına çıkan bir yol çiziyorum kaderime
Elim yüzüm yara bere içinde, bütün yollar sana çıkıyor
Alnımdan kan sızıyor, korkudan, umuttan yana
Tüm çağlayanlarımla birlikte denizine taşıyorum
Bekle, ırmaklar gibi geliyorum ummanına.