İşte böyle gelirmiş... Şiiri - Mehmet Tu ...

Fırtınaya oda dayanamadı
Yenik düştü devrildi.
..ki koca çınarın aklında bile yoktu.
Devrilmek,yenilmek..
Ne kökleri tutabildi onu
Nede dalları
Önce kuşlar kaçıştı
Sonra yaprakları soluklanamadı
Son yaprak düşerken dalından
Fısıldadı..
Böyle gelirmiş demek ki
Ölüm dedikleri…

Bulutların raksı vardı gökyüzünde
Sandalda bir adam
Ondan başka kimse sorgulamadı bulutları
Şairdi
Son yazdıkları..
Böyle gelirmiş demek ki
Ölüm dedikleri…

Gözlerinde..
Nedenlerini bilemediği nefretle
Pusudaydı çakal…
Çöktü tetiğe bir daha bir daha
Yirmisinde bir fidan...
Düşerken toprağa
Tutunmaya çalıştı bir çalıya
Önce gözlerinin feri söndü
Sonra ayakları karıncalandı
Bedeni buza keserken
Çakal geçirdi aklından
Böyle gelirmiş demek ki
Ölüm dedikleri…

Görmüştü..
Hangi yöne dönse
Hangi yana adım atsa
Aklındaydı artık.!
Sessizliği bozacaktı bir mermi.....
....Ve önce gözlerinin feri sönecekti
Ayakları karıncalanacak
Bedeni üşüyecek
Ölüyorum deyip..
Ölecekti neden öldüğünü bilmeden…