İşte böyle arkadaş Şiiri - Necdet Erdem

İşte böyle arkadaş
Ne sen varsın şimdi yanımda
Ne de yüzün karşımda
Kaşlarını çatışın kızınca
Gülüşün yok
Kanın kaynayınca bana,
Ya da birbirimize bakıpta
Hiç olmadık şeylere gülüşümüz yok artık,
İşte böyle arkadaş,
Yoksun artık yanımda
Kederlenince dibini gördüğümüz,
Rakımız yok artık
Beraber yürüdüğümüz yollar
Tırmandığımız dağlar
İliğimize kadar işleyen yağmur, kar.
Bir kerede olsa sobada kızarttığımız kestanelerimiz,
Parasız kaldığımız günlerde yediğimiz,
Yağımız, salçamız, ekmeğimiz yok artık.
Ders çalışıyoruz niyetine
Oynadığımız iddaa kuponları,
Her yılbaşında bir umut uğruna
Aldığımız çeyrek biletlerimiz,
Odunsuz kaldığımız kış gecelerinde
Komşunun, çaldığımız odunları yok artık.
Çöpten bulupta,
İçine balık bulamadığımız
İçi su dolu akvaryumumuz yok artık.
İşte böyle arkadaş
Artık yoksun yanımda
Elimden kayıp gittiğin gün geliyor aklıma
22 temmuz muydu?
Temmuz ayında bir gündü işte
Bilirsin hiç tutamam tarihleri aklımda
Sen çok mutluydun oysa
Bense biraz hüzünlü
Biraz sitemkar
Sen hep güldün o gece
Ben de hep güldüm yalandan yere
İçim acıdı her gülüşünde
Hiç belli etmedim.
Sonra dans ettin bütün gece boyunca
Ben ayaklarının altındaydım oysa
Hiç fark etmedin,
Çiğnedikçe acıdı içim
Ama ben hep güldüm
Sen hep gülesin diye…
İşte böyle arkadaş
Şimdi sen yoksun ya yanımda
Sanki kimse yok bu hayatta,
Yalnız kaldım bu dört duvar arasında…
İşte böyle arkadaş
Ben her gece sabahın olmasını bekliyorum yine
Güneşler doğuyor üzerime
Ama bir türlü doğmuyor güneş bu kalbime
Sana yazdım bu şiiri
Beni bir sen anlarsın diye.

Bu gönül belası yedi bitirdi beni kardeş…