İnsanlık tarihinin belki
belki de yer kürenin bu güne dek
en kaba tsunamisiydi hissettiklerim,
12 derece duygu depremiyle
sarsıldı her yerim,
Gözlerime doluştu tüm okyanuslar
atmosferi aşan dalgalara garkoldu yüreğim...
Büyük patlama gibi dağıldı feryadım
galaksiler arası karanlık boşluklara,
Kıyamet dalgaları dövdü bağrımı
Açıp telefonu ağlamak istedim karşında
doya doya ve sarsılarak,
Sen uykudaydın
kıyamadım uyandırmaya..!
8/5/2015
Melbourne
Kayıt Tarihi : 9.5.2015 06:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!