kalemle kağıt arasına sıkışmış....
yarını olmayan adamım ben....
saçları ağarmış yüzü kırışmış....
çilesi dolmayan adamım ben....
dertleri tesbih gibi dizmişim....
imamesini takıp ipini büzmüşüm....
duvara asıp uzun uzun süzmüşüm....
seyrine doymayan adamım ben....
çok ağlamışım doğduğumda....
şaşırmadım annemden duyduğumda....
ağlamıyorum artık sadece uyuduğumda....
gecelerini saymayan adamım ben....
ne yaşadımsa senede iki gün....
hepsini sayarsan yüz iki gün....
dün bitti yarın meçhul kaldı bir gün....
ahdinden caymayan adamım ben....
emaneti teslim etmek yerine....
razı gelmek yazılan kaderime....
daha fazla inersem derine....
bayılıp aymayan adamım ben....
zifte bulasa da hayat beni....
yırtsa da haya perdemi....
yitirsemde fazileti erdemi....
duyup yaymayan adamım ben....
her beşer gibi düştüm kalktım....
zaman zaman gitti geldi aklım....
olur olmaza çok kafayı taktım....
her kaideye uymayan adamım ben....
görme bilmek bazen yetmedi.....
bildiklerim çok kere kar etmedi....
bu yüzdendi derdim çilem bitmedi....
ikazları duymayan adamım ben....
çalmadım çırpmadım alın terimle.....
hep baş başa kaldım kederimle....
sabredip rıza gösterdiğim kaderimle.....
şükür ki soymayan adamım ben....
vatan bayrak ezan namus dizgim....
olmazsa olmazım kırmızı çizgim....
dilimde tekbir değişmez ezgim....
söylemeden durmayan adamım ben.....
işte böyle be kardeş....
Erdem Bağcı
Kayıt Tarihi : 25.10.2023 23:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!