Tuttu ellerimden, bırakmazcasına
Gözlerime baktı yalvarırcasına
Ama kader bizi ayırmıştı bir kere
Beni ayrı yollara attı
Onu saflara böldü
Dost iken düşman olduk
Sanki hiç işimiz yokmuşcasına
Ve şimdi ellerimdeydi
Kader bu işte
Belki bende onun ellerinde olabilirdim
Ama o yalvarmayı seçti
Bense yalvarışlarını duymamayı
Bilgiler paylaşıldıkça güzeldi
Ama o bildiklerini kendine saklamayı yeğledi
Bense bilgilerin özgür olmasını
Ve gün ışığı gibi her yere yayılmasını
Her yeri aydınlatmasını istedim
Aslında kavgamız hep buydu
Bilgileri bildiklerimizi saklamak
Ve kendimizle birlikte mezara taşımak
Ben de onun eline düşseydim eğer
Bende bildiklerimi söylemezdim
Ölmeyi tercih ederdim
İşin doğrusu ben onun eline de düşmezdim
Neler sakladık biz kalbimizde
Beynimizde, dilimizin altında ve dişimizin arasında
Bilemezsin ki
Ama ben bilinmeyenleri bilmek istiyordum
Ve bildiğimi sandıklarımı doğrulatmayı
En azından bildiklerimden emin olmayı
Ama o yalvarıyordu, ağlıyordu
Yermiyim oğlum ben bunları
Ben ki hatırlı kişilerin bile hatırına dokunmuşum
Dokunma dediklerine, bunlara dokunulmaz dediklerine bile
Dokunmuşum
Hatta uykularını bile bölmüşüm
En huzurlu anlarını onlara zehir etmişim
Kimilerini kör kuyular atmışım
Kimilerini köpek zehirler gibi zehirlemişim
Kimilerinin parçalarını yedi iklimin yedi köşesine
İtinayla serpiştirmişim
Bilmiyormusun da beni bana maval okuyorsun
Aynı okulun aynı sınıfın aynı öğretmenlerin
Öğrencileri değilmiydik biz
Tabi ben hep önlerdeydim
Derslerime iyi çalışmıştım
Ezberlemiştim herşeyi
Ama sen herşeyi çabuk unutmuştun
Mezun olunca öğrenmenin bilginin değerini
Parayla ölçer olmuştun
Bu yüzden düşmanlarla dost oldun
Bana sen bir köpeksin diyordun
Evet ben devletimin ve milletimin
Sonsuz bekaası için
Köpekliği yürekten kabul etmiştim
Ve ben hiçbir zaman
Devletimin ve milletimin dostlarına havlamadım
Düşmanlarına yaklaşıp yılışmadım
Devletimin ve milletimin havla dediklerine havladım
Parçala dediklerini parçaladım
Vatanım için devletim için milletim için yaptıklarım
Eğer ki köpeklikse bunlar ben bundan şeref duyarım
Eğer ki sen bundan utanç duyuyorsan
Ben sana bu utancı yaşatmam
Ben senin utanç duymaman için
Senin utanç duyan yerlerini
İtinayla parçalara ayırırım canım arkadaşım
Merak etme emin ellerdesin
Seni inciteceğim biraz ama
Güzel bir şekilde öleceksin
İşin doğrusu bildiklerin yada bilmediklerin
Benim umurumda da değil
Ben hep görmek istemiştim
“Sen nasıl öleceksin”diye
İşte bir deney yaparcasına
Senin ölümünü gözlüyorum
Merak etme dostum
İnan ki çok güzel ölüyormuşsun
Kayıt Tarihi : 21.4.2014 15:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ertuğrul Temizyürek](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/04/21/iste-boyle-4-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!