İşte Böyle Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Benim işim renklerle, hayallerimi boyuyorum
Bazı al, bazı morla...
Denize uçuk mavi bir çizgi çekiyorum, bazı da turkuazla...
Akşamın mor eteklerine, tezat olsun diye inadına...
Gidip oturuyorum, hiç görmediğim o denizin kenarında
Her zaman, ta ezelden beri kara olan treni beyaza boyuyorum.
Girip bir kompartmana,
Orada uyuyorum...
Kondüktör geldiğinde ona soruyorum
Nereye gidiyor bu tren?
İstanbul'a diyor
İniyorum hemen trenden.
Hayalimde yok orası...
Ne Eskişehir'i ne Bursa'sı,
İstanbul'u ne denli sevsem de,
Ben babamın serin memeleketine gideceğim
Erzurum'a...
Soğuk sularından içeceğim...
Sonra Sarıkamış'a,
Oğlum oraya tayin oldu da...
Çalışıyor orduda
Ankara'daydı,
Şimdi Sarıkamış'da
Bir avuç kar alıyorum
Sarıkamış dağlarından
Yollara serpe serpe
Dönüyorum hasta yatağıma
Yine düştünüz hayallerim benim ağıma,
Dönüyorum bir sağıma bir soluma,
Her tarafım ağrıyor...
Renkleri tüm vücuduma,
Serpiyorum iyileşiyorum...
Şükür Tanrıma
Ben yaşıyorum.
Görüp işitiyorum ya.