İşte Benim Hikayem..

açtığımda gözlerimi dünyaya
yolumu dört gözle bekleyenler kaldırmışlar kollarını semaya
kısa sürmesin diye birlikteliğim
aile efradıyla...

günlerce sürmüş bu yakarış, bu dua...
beklemişler çaresizce
ha bugün gidecek
ha yarın göçecek...

lakin yırtmışım daha
agu agu derken kefeni
baştan başa...

derken üstümden geçmiş tatar arabası,
nallar iz bırakmış o körpe bedenimde...
kör kuyuda yumuşlar
ellerimi, gözlerimi...

buda yetmemiş...
daha yeni terlerken bıyıklarım,
henüz tutamamışken
sevdalımın ellerini,
düşmüşüm
'Bağımsız Türkiye' idealinin peşine...

vay...
senmisin düşen bu yollara?
hey hat...
iz bıraktık demir parmaklıklar ardına...
göllendi kanımız
işkence tezgahlarında
birinci şube ziyaretgahında...

baş gardiyan memet verdi,
karabulutlarla kaplı,
fırtınaların kasıp kavurduğu dünyama
bir güneş gibi doğan
hasret' imin haberini...

tam yedi kış ayrı kaldım
canım kadar sevidiğim kara tahtadan
netekimin bindörtyüzikisiyle...

bazen sirkeci battaniyesini
dönüştürdüm ekmeğe,
bazende selcen bamyasını
giydim göynek diye...

ve, orçun'umla yeniden diklendim feleğe...

eğer bu acılarla
yoğrulan günlerde
olmasaydı cananım yanımda
kesinlikle çekemezdi dizlerim,
bacaklarım bu bitkin vücudu
yığılırdım buz gibi parkelerin üstüne...

tabi ki vardı benimde dostlarım..!
uzattım ellerimi,
sarıldım boyunlarına sarmaşık misali...
yırtıldı bağrım
dayanamadı ihanete
geldik bugüne...

aynı hikayeye yine aynı beste...
severim herşeyin acısını da
yoldaş acısı
birbaşka oluyor be..!

'şans bir sanattır' demiş
bir muhterem...
sanatçı ise olunmaz,
doğuştan gelir demiş
bir başka adem...
ancak ölümüne şanslıyım
herşeye rağmen
bir beni seven cananım
iki canım
ve de hiç öne eğilmemiş başım ile...