İşte ben oralıyım Şiiri - İsmet Anik

Mevsimlerden habersiz diyarlar
Çiçeklerin adına yabancı renklerden yoksun
Çimenleri yeşermeyen
Taşlaşmış yüreklere benzeyen topraklar varya
İşte ben oralıyım.

Üşümüş bir serçe düşle; yuvaya hasret,
alıcı kuşlarını özlemiş
Özlemiş can havliyle can alıcı pençelerden kaçmayı
Ölümün bile özlendiği topraklar var ya
İşte ben oralıyım.

Kağnı gıcırtısı dahi duymamış
Kendine yabancılaşmış
Gözyaşlarındaki nemi rahmet bilen
İsyana mecalsiz
Böceklerin bağrını deşmediği
Dünyanın bir parçasımı değilmi
Unutulmuş topraklar var ya
İşte ben oralıyım.

Oralarda aşk meşk yoktur, insan kendini bulamıyor
Ölüme razıysan sevebilirsin
Ötesi yok.
O topraklar günahtan habersiz
O topraklarda şer yeşermemiş
Balçık olmuş ama cıvımamış
Zerre toz kaptırmamış fırtınalara
Ateşle suya arabuculuk yapan
Mayalık olmuş eşref-i mahluka
İster ana deyin ister kara deyin
Adı konmamış topraklar varya
İşte ben oralıyım.

Denedim ne su kabul etti ne ateş
Her katmanındayım istediğin kadar eş
Bitiren yetiren yitiren topraklar varya
İşte ben oralıyım.

Gönlüm gönül kapısına sıkışalı kaldım
Kapıyı açtığında geç oldu gidemedim
Gönlüne de giremedim bir başımayım buralarda
Dedim ya ben buralı değilim
Çook uzak topraklar var ya
İşte ben oralıyım.