İşte ben
Böyle bir akşamdan,
Umut rengi bir gökyüzünü
Bıraktım da geldim.
Deniz rengi
Bir hayattan vaz geçip,
Yeşilin en koyusu,
Havanın en durusundan…
Ardımda Ayvalık
Bahçemdeki gülden
Ve daha ne aşklardan
Caydım da geldim.
İşte ben,
Böyle bir tablodan,
Yaşlı bir ressamın
Umutla denizi bir ettiği
Tuvalden çıkıp ta geldim.
Metin Egeli
Kayıt Tarihi : 28.3.2019 00:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yiirmisekiz Mart 2019
![Metin Egeli](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/03/28/iste-ben-54.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!