Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
İnsan hayatı işte bu .Çile var zorluklar var ama her darlıktan sonra bir genişlik vardır. Umarim şimdi afiyettesinizdir.Selamlar
Tebrikler.........
Otobiyoğrafi şiirselleşmiş,
başarılı imgeler oluşmuş,
takdir ve selamlarımla.......
Öyleydi... Bazen bükülmüş bir asma dalından yapılan beşiğimizi astıkları ağacın dalında sallana sallana uyurduk, bazen ise, bereket kokan toprağa boylu boyunca uzattıkları bir küfenin içinde güneşten korunmaya çalışarak... Ve çok kere kızgın güneş altında orakları, çapaları elimizden bırakmadan yedik toprak kokulu ekmeğimizi. Sonra öyle rengarek ışıltılı oyuncaklarımızda olmadı hiç bizim... Çok çok bir değnek atımız, çok çok çam kbuğundan yontulmuş tekerleksiz arabalarımız vardı... Evet işte biz buyduk...
Etkileyiciydi... Kutlarım. Kaleminiz daim olsun.. Selam, saygı ve dua ile...
zor bir çocukluk dönemi.herkesin hayalleri olur mutlaka ama , ne kadarı gerçekleşirki.? tebrikler.güzel bir anlatım.
KURU EKMEKLE KARNIMI DOYURDUĞUM OLDU
GÜNLE GEÇTİKÇE, HEP YÜZLERİM SOLDU
BİRDEN SEVGİN, KALBİME DOLDU
BENİ BIRAKMAKLA, ŞİMDİ NE OLDU
FİKRET GÜRSOY
TEBRİKLER EFENDİM. 10+
Çok güzel bir çalışmaydı.. Yaşanmış bir hayat kesiti harika dile gelmiş dizelerinizde.. Finali hele muhteşemdi.. Beğeniyle ve keyif alarak okudum şiir adına.. Gönülden kutluyorum.. Hep sevgiyle ve sağlıcakla kalın.. Halim AKIN 10 PUAN+ANT
anlamlı ve duygu yüklü bir şiir. edebiyat ve sanat iç içe, kutlarım ve 10 diyorum....
emeğine yüreğine kalemize duygu yüklü düşüncelerine sağlık teprikler değerli şiir dostu kalemler elemleri acıları sevinçleri yazmalı ki geleceğe miras kalsın 10 puan
Ve ben…
Her Allah’ın gecesi
Bunları düşünerek
Yorgun bir vücutla uykuya daldım.
Gerçekti.....yaşanmıştı.....güzeldi sevgilerimle Hatice hanım
Yaşanmış bir hayatın resmedilmiş bir hali gibiydi şiiriniz.Kutluyorum yüreğinizi ve değerli kaleminizi.Saygılar.
Bu şiir ile ilgili 23 tane yorum bulunmakta