İşte Ben 3 Şiiri - Mustafa Karaahmetoğlu

Bekârdım… Kafam karışıktı…
Gittim malum eve…
Telli duvaklı gelin getirecektim…
Olmadı… Yanlış yoldan döndürdü
Adına “sermaye” dediğimiz, eli öpülesi kadın…
Bir haber aldım… Çocukluk aşkım da beni arıyormuş
Haber saldım, buldum onu…
O da eşinden ayrılmış ortada kalmış
Tuttum kolunu, bırakmamacasına…
Onca acıdan sonra, mutluluğu tadıyordum
Onunlayken de onu arıyordum…
Karar verdik nikâhlanmaya…
Gittik devlete gün almaya…
“Bir dakika” dedi…
“İzin ver, kocama döneyim”
“Eğer olmazsa sana geleyim…”
Kaynar sular döküldü tepemden
Kan çıktı beynimden…
Ne olduğumu, ne diyeceğimi şaşırmışken,
Ani bir hareketle, kafasında kırılıverdi iskemle…
İki olmuştu… Sırtımdan vurulmam…
Döndüm çaresiz evime…
İsyan ettim kötü kaderime…
Büyük oğlan asker… Küçük de gidecek…
Dediler ki; “Biz bir aileyiz, bu iş bitecek”
Aile olmayı denedik, nikâh tazeledik…
Aile olsak da, bir araya gelemedik…
Mutluluk dediler… O nedir? Sırtımda hançer dedim…
Gülmek dediler… Ben tanımıyorum…
Aradım bulamadım… Buldum alamadım…
Baharlarda hazanları gördüm…
Düğün derneklerde hüzünleri yaşadım…
El âlem güldü, ben kaderime ağladım…
Dağlar, taşlar, hayvanlar tek dostum,
Sanki doğuştan insanlar düşmanım…
Bir kader, bir de felek vurdu…
Çekmedim kimseden,
İnsan denen mahluktan çektiğim kadar…
Şarkıda da dediği gibi Kayahan’ın
Korkmadım yılandan, yalandan korktuğum kadar…
Aynaya baktım… İşte ben…
Yaş altmışa ramak kalmış…
Mutluluk yolda mı?
Bundan sonra gelecek mutluluk gelmesin…
Gelecekse de…
Ben onun…