İşte Ben 1 Şiiri - Mustafa Karaahmetoğlu

Tevellüt! 1900’lü yıllar
Düşmüşüm ana rahmine
Bir Cumhuriyet Bayramında
Gelmişim dünya evine
Nur topu, aya benzer bir çocuk
Doğarken ben ağlamışım kaderime
Mutluluktan gülmüş el alem bana ne
İki-üç yaş geçmiş böyle
Anam belden alt yanımı,
Kundaklamış topraklı beze
Bırakmış kapı önüne, gitmiş tarlaya
Beni emanet etmiş çoban köpeğine
Sarılmışım “ana” diye, onun memelerine…
Gelmişim dördümde büyük şehre
Bana kim bakar hak getire…
Yaşım gelince yediye
Sökmüşüm alfabeyi,
Dedem kafasına koymuş bir kere
Camiye imam olacak diye…
Devam etsin kuran kursuna
Öğrenmişim namaz surelerini
Bilirim, farzı, vacibi sünneti
On iki de bitirdim mektebi
İmam Hatip yolunda
Çektim asıl eziyeti
Gitmedim okula, devamsızlıktan
İkinci sınıfta kestiler biletimi…
Yaş on altı oldu, göz gördü, gönül sevdi…
Ana yüreği, “küçüksün” dedi destur vermedi
Yaş on yedi oldu, deli çocuk uslanmaz!
Abla gelin olmuş gitmiş…
Evde ana hasta…
İnek sağılacak, çocuk bakılacak
Çamaşır, bulaşık! Kim yıkayacak?
Evlendir bekar oğlanı, gelin yapsın her işi…
Torun büyüt!
Görelim mürüvveti demişler
...Ve
On yedimde evlendirdiler…
Çocuk yaşta, çocuk sahibi oldum
Büyük oğlum dünya merhaba dedi
Yaş yirmi… Haydi, vatan borcu
Askere dediler…