İşte Bayram Şiiri - Arif Tatar

İşte bayram!
Sevinç duymak istiyorum...
Ama...
Neden?
Duyamıyorum...
Bir ukde yakıyor içimi;
Herkes gülüp oynarken,
Gülemiyorum!
Sen de sakın ağlama!

Çoluk çocuk düşmüş yollara,
Hepsi sevinçliler;
Sevinçle gittiler...
El ettiler!
Gıptayla seyrettim;
Yıllar öncesi geldi,
Gözlerimin önüne,
Bana doğru koşuyordu;
Çocuğum...
Ay doğmuştu yüzüne,
Ellerim boşta, tam kucaklarken,
Açtım gözlerimi,
Hatıralarda yaşarken...
Artık, karar verdim;
Karıştım aralarına...

Bu yoldan ne gelen var ne de giden;
Neden?
Üzülmek boşuna;
İşte bayram!
Geriye hiç bakma!
Sen de neşelen...
Oldu yine akşam!
Bitiverdi bayram!
Ne güzel yaşam!
En son giderken
Bir minik diyordu bana;
Nice bayramlara...
Gülümseyerek,
El etti;
Gitti...
Uzaklara!
Artık, kaldırımlar bomboş;
Ne gelen, ne giden...
Kaderim bu diyerek,
Loş yuvaya dönerken,
Bir film şeridi hayatım;
Hayalen geldi gitti...
Meğer her şey boşmuş boş!
Zaman ne de çabuk geçti;
Öyle ki başıboş,
Önümde yuvarlandı bir sarhoş
Ötede kaynıyor rezil bir yaşam!

Yine...
Bugün bayram!
Kokular, buram buram...
Ellerim titrek;
Hep onları beklerken,
Açtım kapıları,
Oysa vakit çok erken!
Sabah yeli esti esti...
Hep bekledim...
Zaman geçti!
Sesler yakından geldi;
Geldi...
Torunlar gülümseyerek
Bir buse verdi!

İşte bayram!
Ne güzel yaşam!
Giyim, kuşam;
Bir başkadır;
Bu akşam!
Gözlerim sevinçte;
Hele içten olursa sevişte;
Gülüşte!
Bir başkadır;
Eve dönüşte!

Bayram, yaşam!
Bu akşam?
Buram buram!
Sevgiler...
Sevgililer...
Bu bayram...
Hiç olmasın!
Hüzünler uyanmasın!
Gördüğüm düşte;
Öyle bir bayram!
Bir daha yaşanmasın!
Şimdi...
Bitti;
Bu akşam,
Yaşam,
Gül kokulu bayram!
Var hüzünler;
Her elveda deyişte,
Ömürden bir sayfa eksilişte!
Bir bayram daha gelip geçti...
Seneye kimler?
Kimler!

(29.09.2008 17:30-Adana)