İşte Şiiri - Sebahattin Kömürlü

İşte,
Kaldın mı?
Delice bir başına,
Çöl ortasında.
Aç bağrını,
Rüzgarlara,
Onlar bile dayanamaz,
Gönlünde ki yangının a l a v ı n a.
Çukur, çukur çukurlaşsın gözlerin,
Göremezsin derinlikleri…
Senin dediklerin,
Benim dediklerim,
Neyin nesi?
Sessizliği, avutmak mümkün mü?
Kainatın sessizliği,
Susturamaz,
Sensizliğin,
Yüreğime ektiği
Sessizliyi.
Sevgi,
İşkence değildi,
Seni,
Sevdim seveli,
Duyumsuyor bedenim en güzel işkenceyi.
Yaşamın zevki,
Belki,
Bir dilim ekmeyi yemek,
Belki,
Beklenmedik anlarda, yüreği söküp artıp gitmekti.
Bir bostan tarlasına döndü gönlüm,
Hasat mevsimlerinin sonunda kalan görüntü gibi,
Alır götürür eller, işe yarar her şeyi,
Kalır hozan üstünde,
Hozanla koklaşacak, çürümüş bedenler gibi yüreğim,
Taşır sensizliğin işkencesini,
Toprağın derinliklerine,
Şimdi.
Söyler,
Yağan her yağmur damlası
Senden kalan,
Sonsuzluğun
Melodisini.