Tek kurşun...
Ardından; Karanlıklar ötesinde bir dram.
Ne kafa yorabildim;
Ne verebildim kuşkulu bir anlam,
Sonra...İşte, Bildiğin gibi
Oysa ayrılığın esamisi yoktu sözümüzde,
O da yalan oldu güz mevsiminde.
Yemin ettiğimiz tüm gerçekler;
Yapraklarla savruldu yere.
Kavuşma umarken baharda,
Hazan vurdu hayatımıza...
De gitsin içindekileri, esirgeme...
Ben susarım,ağlarım kendi halimce
Az yerim,az uyurum,az konuşurum...
Ve bir daha hiç sevmem.
Köşemde sessiz sessiz otururum...
Müjdat ER
Müjdat ErKayıt Tarihi : 6.6.2009 01:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Müjdat Er](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/06/06/iste-72.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!