İşte Şiiri - Nuh Tufan Polat

İşte yine odamda,
Yine kendi dünyamda.
Bomboş sokaklarında,
Köşe başlarını tutan,
Zalimler ordusuyla baş başa.
Kilitlenmiş kapısı umutlar evinin,
Pencereleri kırılmış,
Mühürlenmiş yarınlara! ...
Bir eski ayakkabı ayağımda
Yürüyorum gönlümün boş sokaklarında.
Biliyorum bir seven var,
Hissediyorum her nefeste,
Titrek mum ışığında,
Çiziyorum resmini.
Soluk soluğa kalınca beden
Anlıyor uzaklarda olduğunu! ....
Terler süzülürken,
Alnımda kucağıma.
Gözler nemlenirken ufukta
Anlıyor uzaklarda olduğunu! ...
Her gece selâlar verilir yüreğimde
Rüyalarımda ölü umutlar gömülür,
Ben gömülürüm yüreğine,
Bir aşkı gömerim göğsüne.
Yıldızlar seçerim,
Başına taç yapmaya.
Goncalar toplarım,
Koynuna koymaya.
Badeler seçerim,
Dudaklarına.
Ve bir delikanlı seçerim koluna takmaya! ....
Ne acıdır ayrı kalmak,
Yarınları sevmemek,
Yenilmek yürek yüreğe
Yıkılmak, yüz üstü kalmak…
Bir omuz bulunur elbet,
Bir beden sarar seni sıcacık,
Bir söz çalar kalbide,
Bir gün yaşanmaz olur sensiz! ...
İşte yine sensiz! ....
Bakacak resmim olmasa bile,
Hayalinle sevişiliyor rüyalarda! ....
Güneş doğarken,
Virane gönlümün sokaklarına.
Umutlar seli doldururken yüreği,
Martılar çığlık çığlığa selamlar,
Gönlümün limanından geçen gemileri! ...
Sessizlik bavuluyla göçerken kentten,
Bir anka kuşu masalından uyanıyorum.
Baş ucumda hayalin beliriyor,
Sararak yaralarımı iyi ki varsın diyorsun! ...
İyi ki varsın! ....
İyi ki varsın! ....