İşte Şiiri - Ali Hasan Gökalp

İşte elini verdin, istediler kolunuda.
Menfaatleri çıkarda.
Kalabalık yanlışsada.
Zorda olsa, tek gir yola.

Güç değil, sevgiden doğar aslan.
Gerçeğin arkasını görmez insan.
Güce yorar, meydanı.
Huzurdan geçer, hası.

İnsanın ulaşacağı yer, insan-ı kamil.
İsmidir piri, ilhamı irşat.
Görevi bitsede Cebrail.
Aracılıkta bitmez saat.

Divanda var ki yerin, yaratıldın.
İşte terazi, var mısın?
Toplantı, mahşer gününe.
Kırkların cemine.

İşte gir sen, ilk mürşitin kapısından.
Açılır kilitler, kırk kapıdan.
Kilitsiz engeli olan, cennetin kapısı.
Girmek, samimiyet yazısı.

Bir burç, bir imam.
Aşka yalvarmam.
Kavrulmam har.
Yalnız bir, tektir yar.

İşte, yol dikenli.
Rehberin sözü, erenleri.
İşte köprü, sırattan önce.
Yol uzun, gözünde perde.

Kimsin? Ayırt ettin göğün kitaplarını.
Her harfte hakkın yazısı.
Göğün yağmurlarını görüyor musun?
Her çiselemesini duyuyor musun?

İşte yol uzakta, bir o kadar kısa.
Sabırlı günün sayısı tez biter zamanda.
Sesimiz gönüldeki aşkta.
Çalar ney, nefesimiz kelamımızda.

Konuşur zulme karşı, kurusada dili.
Buldun mu suyu, ararsın zemzemi?
Kalbe geldi mi sözün demi?
Sırda susmak derdi.

Kestin mi muhabbeti?
Sen dile niyaz.
Zülfikarla kestin mi adaleti?
Yiğitin sesi çıkar avaz avaz.

Sen iyiliği bağır.
Neye uğradığını şaşırır padişahın.
Bir meselesi var şahın.
Bu zamanda kaybedecek başkanın.

Arzun ne derse kralın?
Yara alsakta, ortaya çıkarmak hakkı.
Düğünümüz ölüm, ölümle korkutur kralı.
İşte meydan, kopmaz kıyamet ortaya çıkmadan hakkın.