Ey Gönül!
Fâni mahbûb deyip geçme böylece,
Tavrı beni benden alıyor işte;
Bâki Mahbûb yansır ondan öylece,
Onu gören sînem salıyor işte..
Onda O’nu buldum diyorsan eğer,
Değersiz şey bile herşeye değer,
Perdede kalırsan hazinmiş meğer,
Beşer bu! Takılıp kalıyor işte..
Adem her an çile çekmiş olsa da,
Yüzü çizgi, saçı akla dolsa da,
Balık oldu onda ömrü solsa da,
Bir onda ummâna dalıyor işte..
Onla sarsıldı şu bağrımın arşı,
Güzeller silindi, kapandı çarşı,
Yürek bağlamam hep firâka karşı,
Aşkın güftesinden çalıyor işte..
Uğrunda nice göz yaşı kuruttum,
Bâki Yâr arzumu onla avuttum,
Deme sakın gönül onu unuttum,
İnsan tükrüğünü yalıyor işte…
Kayıt Tarihi : 29.3.2016 10:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Adem Kaçar](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/03/29/iste-1.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!