İstasyondaki sarı ışık
Son yolculuk.
O benden bihaber
Hiç gitmeyeceksin sanmıştım
Sarı ışık
Yanmasın bir daha
Ben ben sadece güçsüzüm.
Dizlerimin üzerine oturmuşum,
Elim başımda bakıyorum gidene.
Bakışların yeni yeni çekiliyor üzerimden
Dokunsamda seni tutamıyorum
Bıraktığın birkaç resim,
Yaşanmışlıklar ve biz.
Paramparça biz
Neyine hasret yaşarız ki hayatı
Sarı ışık yanma ne olur
Bu istasyonda kapalı bırakma beni
Gözlerin dalgalanıyor beynimde
İnadına yeşil inadına ela
Dupduru o kadar canlı
Gene canım yanıyor
Bu eziyet bu ızdırap
Geriye kalanların hzüzünleri
Ne kadar yaşatır beni? ..
Kayıt Tarihi : 9.3.2005 15:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şebnem Erkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/03/09/istasyondaki-isik.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!