İstasyonda Şiiri - Şevket Terzi

Bir tren vakti yine
Sözcükler boğazımızda düğüm
Duvarlar aldırmaz sessizliğimize
Öter gelir beklenen tren
Yolcuların yüzleri pencerelerde

Henüz dokunamadan daha
Henüz doyamadan bir şeylere
Ayrılık ateşini kuşanmış
Sinsice gelir üstümüze

Alıp götürür yürekleri trenler
Küçük adımlarla döneriz geriye
Hüznün gözyaşları
Yanaklarda diken diken
Ayrılık bitmez sevdiğim
Bu trenler var iken