İstasyon Parkı Şiiri - Özhan Arıoğlu

Ve işte gidiyorum...
Bu son bakışım
buğulu gözlerle.
Her anı derince içime çekiyorum.
Hissediyorum
anlamsızlığın alevini yüreğimde.
Hafifçe esen rüzgar
tenimi kavuruyor sinsice
Nedense aklıma
ilk
sen geliyorsun.
Düşünmek istiyorum
yağan kara aldırmadan
Ama gözlerinin
alevi engel oluyor.
Üzüldüğümü zannederdim
eskiden
Şimdi ise sevindiğimi
bilmiyorum.
Gizliden gizliye hatırlayıp
anılarını
Yine soğuk gecelerde
sensizliğe
sarılıyorum...