İstasyon Parkı

Yapayalnız oturmuşum
İstasyon parkının bir masasına
Erken daha sabahın altısı
Bomboş masalar benimkinden başka
Rüzgar getirdi sanki kokularını bana
Kabardı göğsüm kabardı yine
Yalnızım şu istasyon parkında ben
Senden gelen rüzgar var bana arkadaş
Beni rüzgar değil senin yokluğun üşüttü
Anladım iyice yalnızlığımı
Şu istasyon parkında ben
Çakıl taşları seslendi ayağımın altında
Rüzgar senin sıcaklığını veremedi bana
İki damla yaş akıttım içime
Bomboştu masalar sen yoktun
Sen sen diye haykırmak geldi içimden
Az sonra dolmaya başladı parkın masaları
Ama içinde sen yoktun neye yarardı
Benim için bomboştu sensiz istasyon parkı