İstasyon Meydanında Şiiri - Aydın Kizir

Bugün beş haziran günlerden insan
Hava güneşli Millet sevinçli
Piknik havası olmuş miting sahası
Aileler bebelerini almış
Sevgililer kol kola
Kız babanın omuzun da
Her yer rengarenk
Gök kuşağının yedi rengi
Birbiriyle kaynaşmış
Davulların zılgıtlarla birleştiği
Halkların halaylarda olduğu gün
Bugün beş haziran günlerden biz
Barış umutları yükseliyordu
İstasyon meydanın da
Barış güvercinleri uçtu
Kardeşliği getirecekti
Artık insanlar ölmeyecekti
Birden bir ses
Ardından ikinci ses
Bir an ve sustu herkes
Donup kaldık sevdalarda
Barış zılgıtlarında
Barışa uçan kuşlar
Zeytin dalına ulaşmadan
Her taraf kan gölüne döndü
İstasyon meydanında
Annelerin feryatları yerde can kırıkları
Ve minik bebelerin çığlıkları
Tüm kalplerde öfke hıçkırıkları
Kulaklarımı tırmaladı
Hani bu gün bayramdı
Barışın gelişi buram buramdı
Hani cici elbiselerimle gelmiştim
Cuma namazımı kılıp gelmiştim
O minik bedenlere saplanmış bilyeler
Ambulanslar yetişmedi
Yetmedi ki sedyeler
Yerlerde kan çekişen can
İnsan mıydı bunu yapan?
Yoksa nesli belirsiz
Bir nesne miydi o gafil?
Dindarın dinsize öcümüydü yoksa
Yoksa bizleri dinsiz mi beledilerde
Bu vahşeti yaşattılar
Selahaddin i Eyyubi'nin torunlarına
Canı veren Allah
Hesabı soracak Billah
Her gün çocukların gözyaşlarında
Boğulacaksınız çünkü
Bugün beş haziran günlerden insan

Aydın KİZİR