İstasyon Günlüğü Şiiri - Barış Eken

İSTASYON GÜNLÜĞÜ

Saat 4.30.
Günlerden Cuma.
Son trende geldi,
Ve sen yine yoksun….
Sabaha az kaldı.
Her taraf soğuk.
Buz tutuyor kaldırımlar.
Hafiften kar serpiliyor.
Gece inatçı bitmek bilmiyor.
Ama bende inatçıyım bekliyorum.
Donacağımı bilsem de
Bekliyorum,
Öleceğimi hissetsem de
bu zemheride.
Gitmiyorum ,
Çünkü düşünüyorum gülüm.
seni beklerken bile,
güzel geliyor ölüm….

Saat 6.30
Tan ağarmaya başladı,
Sancısında gecenin.
Yeni bir gün, yeni bir umut,
Seherde nazlanıyor güneş
Ağır ağır doğuyor üstümüze.
Ve sabahın ilk treni geliyor.
Birden veda ediyor
İstasyon, ölüm sessizliğine.
İnsanlar geliyor, gidiyor.
Bir telaş var bitmez tükenmez.

Ama, bir sen yoksun
Bu muamma dehlizinde.
Geceyi yırtıp gelen,
sabahın fecrinde…
bir bardak çay
ısıtıyor ellerimi.
ama içim,
soğuk titriyorum.
bir veda havası soluyorum sanki
asla gelmeyeceksin diye…

Saat 10.00
Yolcular artık,
Yol olup uzaklaşırken,
Yine ben kalıyorum
Bir başıma…
Boğazımda takılıyor
bir lokma simit,
geçmiyor seni görmeden…
……………
Artık bilmiyorum saat kaç?
Ağır ağır kapanıyor gözlerim.
Kuruyan yaşlarında
Bekliyorum bad-ı sabahı.
Parkama sarılıp,
Uzanıp bir köşe başında.
Ve seni düşünemiyorum
Sadece düşlüyorum.
Sensiz geçen her anımı,
Ukbada bir gülle süslüyorum…