Yirmi beş yıldır doğan her güneşle ufukta gözler umut trenini
Trenlerin unutup gelmediği bilinmez diyarların bir istasyon görevlisi
Yirmi beş yıldır hergün aynı elbisenin içinde renksiz yakıcı sessizliği
Şakakları artık gri avurtları ise mezar derinliği
Gözleri öksüz kalmış çocukların çaresizliği
Yağmurda çatısından su alır dört duvarlı evi
Soyu sopu gelmişi geçmişi çoluğu çocuğu yaşam hep çileli
Bir çocuğu çolak elli bir çocuğu peltek dilli diğeri topal veli
Kendisi veremli kadının aklı gelip gitmeli
Bir gün olsun acıları hiç dinmedi
Doğan her bebeğinde dahi yüzü gülmedi
Ne hayatındakiler bildi ne de kendisi bilebildi mutluluğu
Kendilerini bilmeden bildiler her renk mutsuzluğu
Hayata dertli geldi dertli yaşadı dertler içinde hayattan gidiyor istasyon görevlisi
17.09.12
Kayıt Tarihi : 28.11.2012 00:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!