Sen, tam da iplerin düğüm yerinden bağlanmaya çalışırken; yönünü kaybetmiş bir tren, seni nasıl getirir; beklediğini kendinin bile bilmediğin o istasyona?
Uzak kıtalar çağırırsa hele o anda... Bir de yollara sevdalıysan...Apar topar gidersin. Geçmişi geleceği topak yapar gidersin. İstasyonunu bıraktığını bilemeden, koşarak gidersin denizaşırı.
Ama uzak kıtalar anlar seni. İçindeki kuşun kanat sesinden anlar. Irmağının aktığı balonun köpüğünden. Bilir, bir şeylerin artık farklı olduğunu. Uğradığını algılar, o mâlûm istasyona.
Belirsiz sorulara, “Hayır! ” dersin. En net sesinle; “İşte burdayım.”
Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
Devamını Oku
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
