İstasyon Caddesi Şiiri - Mehmet Gıynaş

genizleri hep yakıyor katil zemherisi
istasyon caddesinin
ve köşe başında satranç oynuyor zebaniler
sokaklarda sur'un üflenme korkusu
hayat ateşten biçilen bir gömlektir
bedeni toz toprak olmuş fanilere
gönlünü kör bir kıza kaptıran terzi çırağı
fikrinle dikilir mi hiç sevgilinin yazması
ayrılığın kanı şıçradığından beri
eski sinemanın taş duvarlarına
ben anlıyordum senin aşkını
sıratın berisi dünya ötesi aşktır
dünyaya dalıp aşka kapalı gözün
bir bıçak iki de neşter yarasıdır ilacı
istasyon caddesinin amaları
söyleyin burası hangi cerrahın masası..?