İstasyon Şiiri - Cihat Şahin

Büyük bir kargaşa, müthiş bir telaş
Her gün böyledir, bil şu istasyon
Sallanmaz eller, gözler dolu yaş
Bu telaş İlk değil, zannetmeki son

Binlerce senedir, artar eksilmez
Gelene alkış var, gidene yüz gülmez
Çokları bu sevkin, mealin bilmez
Sarsılır kederden, her gün istasyon

www.sairindunyasi.com
Geleni sararlar, beyaz bir beze
Sevinçten gamzeler, yayılır yüze
Kalamaz gelenler, bazen bir güze
Böyle sevk için, var bu istasyon

Gelene “maşallah” ve binler tebrik
altın bir toptur, değil asla yük
Giderken elemden, çok hane metruk
Ebedi bir mekân, değil istasyon

Ezanla kametle, gelene ilk tören
Hep sorar adını, onu ilk gören
Gidene talkınla olur son tören
Çok garip hallere, dar şu istasyon

Gelene takılır, altın kolyeler
Takılır üstüne, nelerde neler
Giderken takanlar, hani nerdeler?
Nur ile gidene, kar şu istasyon

Geleni severler, müşfik ellerle
Ninniler söylerler, tatlı dillerle
Gideni taşırlar, tahta sallarla
Kar ile gidene, yar şu istasyon

Gelene valizle, alınır meta
Sığmaz odaya, alınan ata
Gidenle bir iğne, yollanmaz öte
Ne tuhaf bir mekân, gör şu istasyon

Gelenin önüne, siniler konur
İkramla inamla, okşanır onur
gidene”rahmeti hak versin”denir
Son durak değilmiş, bak şu istasyon

Gelene yapılır, düğün bayramlar
Fır döner üstüne, dostlar hayranlar
Gidene ne düğün, nede bayram var
Sonsuza gidene, bar şu istasyon

Bu gelip gitmenin, gelmez arkası
Öyle ya böyle, eğler herkesi
Verirken her fani, bil son nefesi
Görürse cenneti, nar şu istasyon