Geçen cumartesi çıkmaz bir sokağın hemen köşesinde;
Ağlarken bulundum.
Anıt mezarlardan çıkıp gelen ben
Bir zamanlar İstanbul’undum.
Her bir saniyemi tartarak yaşarken,
Bir derviş gibi geceleri ağlarken,
Dökülen yapraklarımı tek tek toplarken,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
