İstanbulun Öbür Yanı Şiiri - Bekir Uğurlu

Biten pazarlarından birkaç artık toplamaktadır yoksul,
Bir hayırseverin kapısına asacağı ekmeği bekler onca dul,
Evsizleri ararlar,ayaz geceyi atlatabilecekleri birer çul,
Yoksul akşamlarının kızıllığınz gömülürken İstanbul.

İstanbul, seyredilecek gibi değil artık, kapalı gözle
Buz tutan kalpler, erimiyor ne yazık, maşadaki közle,
Etiler başka yaşar,Gazi Osmanpaşa bir başka özle,
İkilem akşamlarının kızıllığına gömülürken İstanbul.

Karanlık kapılarında, kara elbiseli muhafızlar bekler, hayaliciyi,
Barları da bekler hortumcuyu, bir de duygu sömüren siyasetçiyi,
Gaspçı, hırsız kenar mahallelerinde, avlanmaya bekler geceyi,
Keşmekeş akşamlarının kızıllığına gömülürken İstanbul.

İnsanı insana insanla anlatan sanatçıları, boş tiyatroyu bekler,
Kendilerini satacak adam ararlar,köşe başlarında travestiler,
Her yerinde artık, her şekilde, mutlaka bir kahpelik döner,
Utanç akşamlarının kızıllığına gömülürken İstanbul

Haliç ve Mercan da, yıldızları suya düşer göklerin, ıslanmaz
Aşk yerini hırslara bırakmış,Kerem yaşasa bile, Aslıya sevdalanmaz
Boynuz kulağı geçmiş, gong seslerinden ezanlar artık duyulmaz,
İhanet akşamlarının kızıllığına gömülürken Fatih şehri İstanbul,

İsmin güzel,uzaktan hoş gelirsin göze,sende yatar EYYUBİ,
Gözüne hep geldin tüm dünyanın,yüzyıllardır oldun savaş sebebi,
Bu olumsuzluklar,güzelliklerinin yanında sadece bir leblebi,
Dingin sabahların aydınlık yaşantısına hazırlanırken İSTANBUL.