İstanbulun Nazli Semti

İstanbulun nazlı mı nazlı çiçeğı
Kadıkoyüm benim hayatımın semti
Üç yaşımda açtım sende gözlerimi
Denizinde yüzdürürdü babacığım beni

Bazen bir tatlı meltem eser senden serinletirsin yüreğimi
Gorunce seni guldurursun gözlerimi
Hatirlarim senli gecen saatlerimi
Unutmam bende bıraktığın güzel geçmisimi

Çağırırsın koşarım ben sana 
Dalar giderim Haydarpaşa garına
Bakarım gelen giden vapurlara
Kaybolurum engin ummanında

Bakarsin nazlı bir ceylan gibi Eminönune
Sende kimbilir kimler gelir dile
Sevenler buluşur senin yüreğinde
Sevgisin aşksın muhabbetsin gönullerde

Sensin İstanbulun gözbebeği
Bağrında yasanir sevda iklimi
Uzanir sana sevgililerin kalpleri
Açarsın sen de sevgi dolu yüreğini

Sultanahmet Ayasofya gorunur senin pencerenden
Hergun onlara selam verirsin en guzelinden
El sallarsin gonul gozünlen
Kadıköyüm nimettensin nimetten

Kah Besiktastan uzanırım ellerine
Kız kulesinden bakarim gozlerinin içine
Galata kulesinden izlerim gonlümce
Kadıköyüm sevgin bende çok yüce

Ne çok umutlar taşıdım kara trenlerinde
Mutlu oldum ben hep senın gölgende
Gözüm dalar dalar güzelliğine
Bambaşkasın sen benim gönlümde

Bir ana kucağı gibisin sen bana
Kah dolaşırım babamla hal pazarında
Kah beklerım otobüs durağında
Anılarım dolaşır geçmişin kollarında

Bır bardak çay içerken bakarım vapurların kalkışına
Kimi gider kimi gelir benzetırım dunya ahiret telaşına
Kimi doğma derdindedir kucağına
Kimı de bırakır gider senı kendi diyarına

Ne zaman gelsem atarım kendimi kollarına
Bilirim baskayım bende senın yanında
Sırlarımı açmışım ben hep sana
Neler bırakmısım ben senın gönül otağına

Senden giderim Eminönü meydanına 
Seni görmeden gitmem Üsküdar komşuna
Nereye gitsem uğrarım ben sana
İlk gözağrım her zaman özelsin sen benim dunyamda
Velhasıl kelam seni çok seviyorum bunu hiç unutma