İstanbulun Gözyaşları

Bizanslı çocuğun gözyaşlarını silen levent hala aklımda
Kaç asır geçmiş iman dolu bu ruhla, İstanbul’da
Bizlere emanetti ecdat yadigârı Ayasofya,
Bak, bir kere bile secde edemedik kubbesinin altında

Dağdan yürüttüğün gemileri denizlerde batırdık,
Az değil altı asır bu mirası sömürdük,
Sadece biz değil, tüm dünyaya yedirdik,
Uyan ecdadım uyan da bak, İstanbul’u ne hale getirdik

Galata’ nın anahtarı hala bizde merak etme.
Bizden çok yabancılar giriyor gerçi, üzülme
Hezarfen’ in adını yazdırdık pirinçten bir plakete
Astık Galata nın helâsına, duruyor bütün heybetiyle

Uyan ecdadım uyan da kalk!
Senin sancağı diktiğin surları kimlere bıraktık bak.
Şarap döküyoruz her gün surlarının dibine.
Az kaldı, az kaldı torunların burayı da satacak.

Cennetle müjdelendi bu şehri fetheden komutan.
Zaten o aşkla yürüdü gemiler karadan.
Uyansan ilk önce bizi geçirirsin kılıçtan.
Nasıl bakarız yüzüne simsiyah bu utançtan.

29.04.05 / ANKARA